Technika tonorozdzielcza to proces fotograficzny, w ramach którego otrzymywany obraz pozytywowy zawiera maksimum szczegółów w światłach i cieniach kosztem półtonów obrazu. Do metod rozdzielnotonowych zaliczane są m.in. izohelia, raster, guma czy relief.

Najpopularniejszą metodą rozdzielnotonową jest izohelia. Jest to technika fotograficzna opracowana we Lwowie przez Witolda Romera (syna wybitnego polskiego kartografa, Eugeniusza Romera) w 1931 roku. Metoda ta polega na wielokrotnym przekopiowaniu negatywu na materiał bardzo kontrastowy przy różnych czasach naświetlania. W efekcie otrzymuje się zdjęcie, na którym oprócz czerni i bieli widoczne są tylko nieliczne, ostro rozgraniczone poziomy szarości. Metoda ta jest bardzo pracochłonna, gdyż wymaga wykonania tylu par negatyw-pozytyw, ile poziomów tonalnych (izohel) chce się na zdjęciu otrzymać. Ostateczny efekt uzyskuje się przez wielokrotne kopiowanie oryginalnego negatywu na bardzo kontrastowej błonie, stosując za każdym razem inny czas naświetlania.

Oznacza to odwzorowanie bardzo wąskiego zakresu tonalności i obraz złożony tylko z bieli
i czerni. Granice pomiędzy bielą i czernią odpowiadają miejscom o jednakowej jasności
i zwą się izohelami. Im dłuższe naświetlanie na błonach graficznych tym więcej miejsc czarnych i mniej białych. Zróżnicowanie czasów naświetlania różnicuje położenie izohel
i tworzy nowy obraz z paroma odcieniami. Mówimy, że izohelia rozdziela tony obrazu pozostawiając tylko kilka z nieskończonej ilości. Na izohelii zawsze jest biel oraz parę odcieni. Zdjęcie o normalnej tonalności to izohelia z nieskończoną liczbą izohel. W praktyce zwiększanie ilości izohel od 7 w górę powoduje zanik efektu. Odcienie w izohelii są ze sobą powiązane. Każdy następny jest funkcją poprzednich. Uzyskane negatywy z izohelami zwą się wyciągami graficznymi. Towarzyszą im wyciągi graficzne pozytywowe.

Drugą metodą rozdzielnotonową jest raster. Technika ta polegająca na kopiowaniu razem z obrazem pozytywowym lub negatywowym naniesionej na przezroczyste tło siatki. Wynikiem tego działania jest nadanie zdjęciom specyficznej struktury. Jako prosty raster wykorzystać można kawałek firanki którym przykrywamy papier fotograficzny w trakcie naświetlania.

Guma to technika fotograficzna, w której warstwą światłoczułą jest mieszanina gumy arabskiej z dwuchromianem potasu lub amonu oraz pigmentem. Odbitki uzyskuje się wyłącznie poprzez kopiowanie stykowe w świetle sztucznym lub słonecznym. Wielkość odbitki zależy od wielkości negatywu, najlepiej uzyskanego z aparatu wielkoformatowego. Wywoływanie polega na wypłukaniu za pomocą strumienia wody nie zgarbowanej warstwy gumy z pigmentem. Uzyskany obraz jest jednobarwny.

Relief to technika kopiowania złożonego i wzajemnie przesuniętego względem siebie negatywu i diapozytywu. W uzyskanym obrazie wzmocnione zostają krawędzie, a całość obrazu utrzymana jest w tonach szarych.