Stabilizacja obrazu jest jednym z podstawowych elementów udanej fotografii.
W fotografowaniu obiektu z zachowaniem pełnej ostrości obrazu pomaga statyw do aparatu oraz system stabilizacji obrazu. Statyw do aparatu fotograficznego możemy podzielić ze względu na liczbę nóg (tripody – statywy trójnożne i monopody – statywy jednonożne), ciężar (statywy lekkie, ciężkie), ich wysokość (wysokie, niskie inaczej stołowe), a także ze względu na materiał, z którego jest wykonany, m.in. aluminiowe, drewniane, stalowe, wykonane ze stopu A.M.T. (aluminium- magnez- tytan) i obsydianowe (wykonane z włókna szklanego) .

Drugim sposobem stabilizacji obrazu jest użycie wbudowanego systemu stabilizacji obrazu. System stabilizacji obrazu może być wbudowany w korpusie aparatu lub w obiektywie (takie obiektywy Nikon oznaczył skrótem VR – Vibration-Reduction).

Zasada działania tego systemu jest prosta. Drgania pochodzące z ręki fotografa są niwelowane poprzez drżenie specjalnego żyroskopowego układu w aparacie, który drży
„w drugą stronę”. Gdy dłonie opuszczają się, odpowiednia część aparatu jest podnoszona, by wpadające przez obiektyw światło padało na matrycę cały czas w tym samym miejscu.

System stabilizacji obrazu wbudowany w korpus aparatu, czyli poruszanie matrycą, pozwala na podłączenie dowolnego obiektywu łącznie z tymi, które posiadają stabilizację obrazu, gdyż funkcję tą można wyłączyć. Do tego ważnym argumentem jest cena obiektywu nie posiadającego taki system. Ponadto specjaliści z Canona tłumaczą, iż tylko dopasowanie amplitudy drgań stabilizujących do ogniskowej obiektywu gwarantuje optymalne tłumienie poruszeń. Są zdania, że poruszenia matrycy są skuteczne dla krótkich ogniskowych, gdzie i tak stabilizacja nie jest aż tak potrzebna, natomiast dla długich obiektywów przesunięcia matrycy musiałyby być mierzone w centymetrach, co jest niemożliwe do realizacji.

Drugim rozwiązanie jest wbudowanie systemu stabilizacji obrazu w obiektyw, czyli tzw. stabilizacja optyczna. Polega ona na tym, że żyroskopowy mechanizm wbudowany jest
w obiektyw, podnosząc i opuszczając grupę soczewek, zakrzywiających tor światła rzucającego obraz na matrycę. Takie rozwiązanie pomaga w kadrowaniu, gdyż unieruchamiany jest już obraz w wizjerze, podczas gdy mechanizm redukujący drgania poprzez mikro poruszenia matrycy, działa tylko w chwili naświetlania zdjęcia. Dysponując stabilizowanym obiektywem nie tylko łatwiej jest kadrować, ale też od razu w wizjerze widać, na ile skutecznie są redukowane wibracje przy danej ogniskowej. Choć zdarza się, że drgania czy ruch aparatu są wynikiem przemyślanego działania fotografa i dają niesamowite efekty końcowe w postaci zdynamizowanego obrazu.